O szkole

                                   Szkoła Podstawowa w Pawłówce

 

                                                                     

                                              Budynek starej Szkoły Podstawowej w Pawłówce                                                    Peroński Idzi- kierownik szkoły w latach 1951-1954 wraz z z klasą VII- 10.05.1952 r.

                     Źródło- kronika szkolna

 

Szkoła Podstawowa w Pawłówce powstała w 1928 roku. Mieściła się w nowo wybudowanym, drewnianym budynku w kształcie dwuskrzydłowego dworku. Na temat życia szkolnego w latach międzywojennych wiadomo niewiele, gdyż wszelka dokumentacja  z tego okresu uległa zniszczeniu. Znane są nazwiska przedwojennych nauczycieli naszej szkoły, byli to: Wincenty Jaskólski- kierownik szkoły, jego żona Janina Jaskólska, i Stanisława Janina  Hornowa.     W sierpniu 1939 roku kierownik szkoły, Wincenty Jaskólski, w wyniku powszechnej mobilizacji, jako oficer rezerwy, został powołany do służby w Wojsku Polskim. Wiadomo, że przez jakiś czas pan Jaskólski przebywał na Litwie, gdyż stamtąd pisał do rodziny. Potem wszelki ślad po nim zaginął. Pani Jaskólska przez wiele lat poszukiwała męża, między innymi przez Polski Czerwony Krzyż. Po długim okresie poszukiwań przyszła wiadomość, iż Wincenty Jaskólski znalazł się na terenie ZSRR, w sowieckim łagrze, gdzie zachorował na tyfus i zmarł. Janina Jaskólska we wrześniu 1939 roku wyjechała z dziećmi do rodziców do Tuchowa koło Tarnowa. Stanisława Hornowa, według informacji zamieszczonych na portalu wwww.dawna-suwalszczyzna.com.pl, została rozstrzelana przez Niemców w lesiew Krzywym w 1944 roku.

Wybuch II wojny światowej i okupacja niemiecka przerwały proces nauczania w szkole w Pawłówce. Budynek szkolny zajęły higienistki niemieckie, które opiekowały się dziećmi „folkzdojczów”    i dzięki temu szkoła nie uległa całkowitemu zniszczeniu, choć obecność Niemców na terenie szkoły oraz działania wojenne przyczyniły się do znacznego zniszczenia i zdewastowania budynku szkolnego. Niemcy rozebrali piece, zerwali kilka arkuszy blachy z dachu szkoły, zrujnowali budynek w środku: wybili okna, wyłamali ramy okienne. Dalszej rujnacji dokonały wojska radzieckie, zajmujące budynek szkolny w latach 1944-1945.

Na początku grudnia 1944 roku organizacją nauczania w szkole  w Pawłówce zajęli się wójt gminy Bolesław Zieliński wraz z nowym kierownikiem szkoły Bolesławem Leplawym. Do szkoły przywieziono ławki, mieszkańcy Pawłówki dostarczyli stół i krzesło dla nauczyciela, wykonano tablicę, odnaleziono także mapę Polski. Do szkoły zgłosiło się 103 dzieci w wieku szkolnym. Kierownik szkoły Bolesław Leplawy zorganizował i poprowadził kurs wieczorowy dla dorosłych w zakresie czytania i pisania. Niedługo potem, również z inicjatywy B. Lepliwego, przy szkole powstała świetlica dla dorosłych.

W ciężkich czasach powojennych, mimo trudności finansowych i lokalowych, Szkoła Podstawowa w Pawłówce zaczęła prężnie funkcjonować. Oprócz kursów i świetlicy kierownik powołał do życia Koło Młodzieży PCK. Należy podkreślić, iż szczególną rolę  w odradzaniu się szkoły po wojnie odegrała miejscowa ludność. To ona wykonała w szkole remonty, zapewniała izby we własnych domach na potrzeby szkoły. Dostarczała także produkty żywnościowe dla nauczyciela, bo o wynagrodzeniu za pracę wówczas jeszcze nie było mowy.

Kolejne lata to borykanie się z brakiem funduszy na zakup pomocy dydaktycznych i książek do biblioteki szkolnej. Ofiarność rodziców i miejscowej ludności oraz przychylność władz oświatowych zaowocowały wyposażeniem szkoły w niezbędne meble, pomoce, książki. Wraz z upływem lat szkoła stawała się miejscem, gdzie uczniowie zdobywali nie tylko wiedzę, ale także umiejętności, które potrzebne były w codziennym życiu. Nauczyciele podnosili i doskonalili swoje kwalifikacje. Własnymi siłami tworzyli również bazę szkoły. Przykładem może być nauczyciel  i kierownik szkoły, pan Romuald Kwaterki, który własnoręcznie wykonał pomoce na zajęcia gimnastyczne: równoważnię, kozioł, drabinki.

Kolejne lata to także wzrost liczby uczniów i brak pomieszczeń lekcyjnych. Trudna sytuacja lokalowa szkoły zmusiła Radę Pedagogiczną i Komitet Rodzicielski do działań na rzecz powstania w Pawłówce nowej szkoły. Jej budowa nie była priorytetowym celem ówczesnych władz oświatowych, głównie z braku funduszy.          W tym celu powołano Komitet Budowy Szkoły, który liczył 20 osób. W jego skład wchodzili: dyrektor szkoły, członkowie komitetu rodzicielskiego, a nawet mieszkańcy Pawłówki, których dzieci nie uczęszczały do szkoły (W. Grabowski, K. Siemaszko). Z dużą pomocą finansową pospieszyły władze gminy. Budowę szkoły wsparła także Agencja Restrukturyzacji i Rozwoju Wsi Polskiej oraz Kuratorium Oświaty w Suwałkach. Mieszkańcy wsi nieodpłatnie rozebrali stary budynek oraz dobrowolnie zebrali sporą sumę pieniędzy na wyposażenie nowej placówki. Pozyskane w ten sposób środki finansowe wystarczyły nie tylko na budowę nowej szkoły, ale także na zakup nowych mebli  i pomocy dydaktycznych. W czasie, gdy budowana była nowa szkoła zajęcia lekcyjne odbywały się w wyremontowanym budynku po byłej Gromadzkiej Radzie Narodowej.

 

                               

                       Budynek Szkoły Podstawowej w Pawłówce w trakcie budowy 

W związku z tym, że na początku lat dziewięćdziesiątych zmniejszyła się liczba dzieci w wieku szkolnym, piętro nowego budynku szkolnego przeznaczono dla Państwowego Domu Dziecka.

Nową szkołę oddano do użytku 5 września 1994 roku, co w dużym stopniu ułatwiło pracę dydaktyczno- wychowawczą nauczycielom i uczniom.

Lata 1996- 1999 to borykanie się z postępującym niżem demograficznym i ograniczaniem z tego powodu etatów nauczycielskich. Reforma oświaty z roku 1999 spowodowała zmniejszenie ilości oddziałów w szkole z 8 na 6. W latach 1999- 2002 w szkole zostały wprowadzone nowe przedmioty: informatyka i język angielski od klasy pierwszej. W tym czasie zakupiono też pomoce do nauczania wychowania fizycznego, takie jak: piłki nożne, koszykowe, siatkowe. Uczniowie wyjeżdżali na zawody sportowe, odnosili sukcesy i zdobywali nagrody w olimpiadach i konkursach przedmiotowych.

Wraz z rozpoczęciem roku szkolnego 2004/200,5 staraniem wójta gminy Adama Kacprzyka, wicestarosty Sławomira Renkiewicza (byłego dyrektora i nauczyciela Szkoły Podstawowej w Pawłówce) oraz dyrektor szkoły Grażyny Juchniewicz, w szkole została otwarta nowoczesna pracownia komputerowa      z dostępem do Internetu. Placówka otrzymała z Ministerstwa Edukacji Narodowej dziesięć komputerów, serwer, rzutnik multimedialny i laptop wraz z najnowszym oprogramowaniem. Dzięki temu szkoła miała lepsze warunki do nauczania informatyki niż niejedna szkoła w mieście, a każdy uczeń miał swobodny dostęp do komputera.

 

                                                      

                                                Szkoła Podstawowa w Pawłówce

        W grudniu 2004 roku oddano do użytku salę gimnastyczną w dolnej kondygnacji budynku. Było to długo oczekiwane, ostateczne dokończenie budowy szkoły, mimo, że w tym obiekcie funkcjonowała ona od dziesięciu lat. Koszt inwestycji wyniósł 200 tysięcy złotych. Nie była to kwota mała w porównaniu z około 15-milionowym budżetem gminy. Znaczna część środków pochodziła z dotacji Ministerstwa Edukacji i Sportu, przekazanej za pośrednictwem Urzędu Marszałkowskiego. W nowo oddanych do użytku pomieszczeniach, oprócz sali gimnastycznej, znalazła się świetlica, izba regionalna  i szkolny klub europejski. W tym samym roku szkoła została wybrana przez redakcję „Superexpressu” do grona 20 najbardziej przyjaznych podstawówek w Polsce.

Rok później dzięki wsparciu finansowemu władz Urzędu Gminy w Przerośli, klasy nauczania zintegrowanego zostały wyposażone w nowe, kolorowe meble. Nauczyciele otrzymali plansze dydaktyczne do poszczególnych przedmiotów, magnetofony z odtwarzaczami płyt CD, do biblioteki szkolnej zakupiono nowe książki. Szkoła wzbogaciła się także w sprzęt nagłaśniający.

We wrześniu 2007 roku obowiązki dyrektora Szkoły Podstawowej w Pawłówce przejął pan Tomasz Szymański. Od początku swojej pracy starał się pozyskać jak najwięcej środków finansowych na zakup niezbędnych pomocy i sprzętu, zarówno sportowego jak i audiowizualnego. Dzięki jego staraniom, została bardzo dobrze wyposażona świetlica i biblioteka szkolna. Ponadto szkoła przystąpiła do projektu Ministerstwa Edukacji Narodowej pt. „Radosna Szkoła”   i otrzymała z tego tytułu dofinansowanie na urządzenie Strefy Relaksu i Edukacji dla dzieci z klas I-III.

Od początku istnienia Szkoła Podstawowa w Pawłówce nawiązywała kontakty ze środowiskiem lokalnym. Formy tych kontaktów były przeróżne, od pomocy przy zbiorach płodów rolnych do plewienia szkółek leśnych. Jedną z najczęstszych form kontaktu szkoły ze środowiskiem były występy uczniów, inscenizacje, wyświetlanie filmów przez kino objazdowe. Nawet niezwykłe zjawisko zaćmienia słońca 30 VI 1954 roku zgromadziło mieszkańców Pawłówki na boisku przed szkołą. Miejscowa ludność gromadziła się także przy okazji obchodów rocznic i świąt. Lata powojenne zapisały się na kartach szkoły jako lata współpracy z komitetem rodzicielskim. Rodzice aktywnie włączali się w życie szkoły, organizując wspólnie z nauczycielami choinki dla dzieci i bale sylwestrowe.

Szkoła była i jest do dnia dzisiejszego miejscem spotkań uczniów, nauczycieli, rodziców i mieszkańców wsi. Organizowane są uroczystości, na które zapraszani są rodzice, władze samorządowe, kościelne, przedstawiciele organu nadzorującego placówkę. Inauguracja roku szkolnego, ślubowanie klasy I, Dzień Edukacji Narodowej, wspólna Wigilia, choinka szkolna, Dzień Kobiet, Dzień Samorządności Szkolnej, obchody Dnia Unii Europejskiej, Dzień Dziecka to imprezy, które na stałe wpisane są do kalendarza uroczystości szkolnych. Natomiast obchody Dnia Babci i Dziadka oraz Dnia Matki należą już do tradycji szkoły i tłumnie gromadzą przybyłych na te uroczystości gości.

Pomoc i zaangażowanie rodziców, władz samorządowych, oświatowych         i szkolnych ogromnie przyczynił się do stworzenia  obecnego wizerunku szkoły. Duże nakłady finansowe, zainwestowane w placówkę, dają rezultaty w postaci coraz większych kompetencji i lepszych osiągnięć uczniów, zarówno w sporcie jak i różnego rodzaju konkursach i olimpiadach przedmiotowych.

 

                                                       Opracowały:

                                                       Magdalena Chmielewska

                                                       Krystyna Sztejter